استان خراسان
این نام بسیار کهن است و در اصل به معنی خاور (شرق) زمین است. در اوائل
قرون وسطی نام خراسان به طور کلی به تمام ایالات اسلامی که در سمت شرق
کویرلوت تا کوههای هند واقع بودند، اطلاق می‌گردید. به این ترتیب تمام بلاد
ماوراءالنهر را در شمال شرقی شامل می‌شد. حدود خارجی خراسان آن دوره در
آسیای مرکزی بیابان چین و یا می رود در سمت هند، جبال هندوکش بود، ولی
بعدها این حدود هم دقیقتر و هم کوچکتر گردید.
حدود خراسان اصلی در دوران اسلامی و بعد از آن از شمال به رود جیحون محدود
گشت ولی همچنان تمام ارتفاعات اطراف هرات را دارا بود. ایالت خراسان که در
دوره خلفای دوم و سوم به تصرف مسلمانان در آمد، از سوی اعراب به چهار قسمت
تقسیم گردید که در قرون وسطی شناخته شده بودند: نیشابور، مرو، هرات و بلخ.
بعدها قسمتهایی از ماوراء نهر نیز جزو خراسان محسوب گردید مانند سمرقند.
این شهرها هر یک کانونی هم در رشد و پیشرفت علوم و در قرون اولیة اسلامی
مهد دانشمندان بزرگی بودند. در جنگ هرات که در دوره قاجاریه در سال 1249
هجری قمری صورت گرفت، قسمت شرقی خراسان به افغانستان ملحق شد. بعدها
قسمت‌های دیگری هم از شمال و جنوب شرقی آن از دست رفت.
امروزه از شهرهای مهم خراسان می توان مشهد، نیشابور، سبزوار، بیرجند و
قوچان را نام برد. سرزمین خراسان سرزمینی متنوع است که در آن می توان
کویر، جنگل، کوهستان و دشت های حاصلخیز را مشاهده کرد. موقعیت جغرافیایی
استان خراسان
استان خراسان با مساحتی معادل 313335 کیلومتر مربع، وسیع‌ترین استان
کشوراست و در حدود یک پنجم مساحت ایران را تشکیل می‌دهد. این استان از شمال
و شمال شرق به جمهوری ترکمنستان، از شرق به کشور افغانستان، از جنوب به
استان سیستان و بلوچستان و از غرب و شمال غربی به استان یزد، اصفهان، سمنان
و گلستان محدود می‌باشد. بر اساس آخرین تقسیمات کشوری استان خراسان دارای
23 شهرستان، 54 شهر، 24 بخش و 224 دهستان و 7996 آبادی دارای سکنه است.
