پاورپوینت بررسی مسجد شیخ صفی الدین اردبیلی - معماری اسلامی در 80 اسلاید زیبا و قابل ویرایش با فرمت pptx
فهرست مطالب
مقدمه
سردر ورودی
حیاط بزرگ
راهروِ میانی یا صحن کوچک
چله خانه جدید (قربانگاه )
مدخل صحن اصلی یا سردر عباسی
صحن اصلی یا حیاط داخلی
جنّت سرا
دارالحدیث یا طاق متولّی
نمای بیرونی قندیل خانه
درگاه ورودی قندیل خانه
قندیل خانه یا دارالحُفّاظ
چینی خانه
آرامگاه شاه اسماعیل
گنبد اللّه اللّه
حرم خانه
شهیدگاه
منابع
مقدمه
یکی ازآثار تاریخی ایران که اخیرا در فهرست جهانی آثار تاریخی به ثبت رسیده
است، مجموعه شیخ صفی الدین اردبیلی است. مجموعه ای مشتمل بر ساختمان
هایی با سبک های معماری آذری و اصفهانی که همه از شاهکارهای معماری ایران
در دوره صفویه به شمارمی‌آیند.
آرامگاه شیخ صفی الدین و ساختمان های پیرامون آن در سده ی هشتم بنیاد نهاده
شده، گر چه به گواهی آثار بازمانده، پیش از روزگار شیخ صفی در آنجا
ساختمان هایی بوده است. ولی آنچه امروز دیده می شود از شیوه ی آذری و
افزوده های پس از آن شیوه ی اصفهانی است که از شاهکارهای معماری بشمار می
رود.
ساختمان های پیرامون آرامگاه یا گنبد الله الله در برگیرنده ی خانقاه چینی
خانه، آرامگاه شاه اسماعیل و بی بی آغا ماه منیر، حرم خانه، جنت سراء تالار
تنبی و چله خانه می باشد.
سردر ورودی
سر در ورودی بقعه در جبهة شرقی میدان عالی قاپو قرار دارد که درِ دو لنگة
چوبی آن به حیاط بزرگ باز می شود. در مقابل این سردر، در جانب غربی همین
میدان ، سردر اصلی بقعه به نام عالی قاپو قرار داشته است که در دوران شاه
عباس دوم به دست یوسف شاه بن ملک صفیا ساخته شده بود. به استناد کتیبة
معرّق بدنة این سردر، که در انبار بقعه نگهداری می شود، کاشیکاری آن را
اسماعیل بن نقّاش اردبیلی در 1057 انجام داده است . این سردر در 1321 ش
بکلی برچیده شد
چله خانه جدید (قربانگاه )
ین بنا که احتمالاً قدیمترین عنصر مجموعه است ، بیشتر از دیگر بخشها آسیب
دیده و در حال حاضر حیاطی متروک و مربع شکل است که در جبهة غربی آن ، حجره
هایی با نمای آجری و طاق قوسی وجود دارد. در شمال غربی چلّه خانه و در یکی
از حجرات که سقف آن ریخته است ، بقایای پلکانی آجری به چشم می خورد که به
طبقة فوقانی راه می برد، ازینرو به نظر می رسد که چلّه خانه درگذشته طبقة
فوقانی نیز داشته است . با توجه به نام و ترکیب ظاهری این بنا می توان آن
را بخشی از خانقاه خود شیخ صفی دانست که به مراسم آیینی و چله نشینی و
بیتوتة دراویش اختصاص داشته است .اطلاق نام قربانگاه به این مکان نیز از
آنجاست که این محل بعد از دورة صفویه و پس از ویرانی به صورت قربانگاه در
آمد؛ چنانکه اطلاق واژة جدید به این فضا نیز از آنروست که چله خانة قدیمتری
هم وجود داشته که امروز به صورت حجره هایی دو طبقه در جبهة شمال غربی صحن
اصلی واقع شده است .
