((موزه طبیعت کالیفرنیای جنوبی - رنزو پیانو))
معرفی پروژه
همزیستی طبیعت و معماری
نگاهی به ساختمان موزه حیات و محیط زیست York County، کالیفرنیای جنوبی
«معماری سبز» (Green Architecture) یا «معماری پایدار» (Architecture
Sustainable) یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری است که در سال های
اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است.
این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می¬باشد، در پی سازگاری و
هماهنگی با محیط زیست، یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان صنعتی کنونی، است.
پروژه ای که در ادامه معرفی می شود، به لحاظ مورد توجه قرار دادن این
رویکرد نوین در گونه ساختمانی خاصی که تا به حال در حوزه معماری پایدار
کمتر به آن پرداخته شده است، در نوع خود یکی از پروژه های جالب توجه و
منحصربفرد محسوب میشود. طراحان این پروژه سعی داشته اند با رعایت اصول
معماری پایدار در طراحی موزه ای برای طبیعت، مفهوم جدیدی بنام «موزه سبز»
(Green Museum) یا «موزه پایدار» (Sustainable Museum) را بسط و توسعه دهند
و به نظر می رسد تا حد نسبتاً زیادی در این کار موفق بوده اند، چرا که این
پروژه به بهترین نحو با محیط و طبیعت اطراف هماهنگ و عجین شده و به واقع
میتوان گفت ماحصل تلاش قابل ستایش طراحان آن، موزه¬ای برای طبیعت، در دل
طبیعت و همراه با طبیعت بوده است
معماران منظر Nelson-Byrd
طرح این موزه حاصل همکاری تنگاتنگ میان وWM+P ، Ralph Appelbaum Associates
است، بطوری که معماری موزه و سیستم های مختلف ساختمانی آن از قبیل تأسیسات
مکانیکی و الکتریکی، در پیوستگی با منظر و نمایشگاه ها، به عنوان یک کلیت
واحد در خدمت موضوعات و اصول موزه خواهند بود و فرایندهای طبیعی موجود در
یک معماری زنده را به نمایش خواهند گذاشت. این پروژه 120000 فوت مربعی که
شامل40000 فوت مربع فضای نمایشگاهی خواهد بود، طبق برنامه پیش بینی شده در
سال 2005 افتتاح خواهد شد
نگاهی به ساختمان موزه حیات و محیط زیست
سایت این موزه (یک قطعه زمین بکر 400 جریبی) که در فاصله 30 دقیقه ای از
جنوب شمالی قرار دارد، فرصت بی نظیری را برای ایجاد ارتباط مجدد میان جامعه
محلی و رودخانه که عامل اصلی سکونت در این ناحیه محسوب می شود، فراهم می
کند. چشم انداز موجود سایت، فضاها و دیدهای جالب توجهی بویژه در ناحیه
اطراف جویبار میان جزیره و ساحل شمالی، یعنی جایی که موزه واقع است، ارائه
می دهد. جویبار و جزیره دارای پوشش گیاهی متراکم، واحه ای خنک، آرام و
حفاظت شده ایجاد می کنند و توسعه و تکمیل معماری و منظر در آینده، گیرایی
این فضا را از طریق مجموعه ای متوالی از فضاهای داخلی و خارجی که گذرگاهی
به شکل گردنبند درست کرده اند، افزایش خواهد داد.
توالی فضاهای موجود در سراسر سایت ـ از جاده ورودی، سطوح تخت اختصاص یافته
به پارکینگ، حیاط ورودی، خود ساختمان، نمایشگاه های داخلی و باغ های واقع
در پایین سایت، تا آن سوی جزیره ـ نوعی حس اکتشاف تدریجی فضا، در
بازدیدکننده ایجاد خواهد کرد. تخته های بالاآمده از سطح آب نیز، به پل هایی
تبدیل می شوند که امکان عبور بازدیدکنندگان از جزیره را فراهم می کنند
