فضای سبز برای سالمندان
۱٫ فواصل و طول مسیرهای دسترسی از حالت عادی کمتر باشد، برای مثال تعداد و
محل قرار گیری سرویس های بهداشتی باید به صورتی باشد، که افراد سالمند در
کوتاهترین زمان، و مناسب ترین مسیر ممکن بتوانند به آن دسترسی پیدا کنند.
هیچ گونه بلندی یا مانعی در مسیر حرکت افراد سالمند قرار نداشته باشد.
۲٫ سعی شود تا جای ممکن از مسیرهای شیبدار کمتر استفاده شود و در صورتی که
مجبور به استفاده از مسیرهای شیبدار هستیم حدالامکان از نرده در کنار
مسیرها برای دستگیری افراد سالمند استفاده شود.
۳٫ لازم است عوامل محرک حواس بینایی، شنوایی_ لامسه و بویایی در طراحی فضای
باز به کار گرفته شود، تا لذت و ادراک محیط به نحو مناسبی انجام بگیرد.
۴٫ سرنخهای لامسه بسیار مهم و شامل تغییرات در بافت کف پیاده روها و محل برخورد مسیرها یا قبل از محوطه پله هاست.
۵٫ با توجه به این که سالمندان زودتر از افراد دیگر خسته می شوند، باید در فواصل مشخصی برای این افراد نیمکت های مناسبی طراحی کرد
۶٫ بهتر است فضاهای خاصی برای ورزشهای سبک و نرمش برای سالمندان در نظر
گرفته شود، برای مثال راه رفتن مورد علاقه بسیاری از سالمندان در سنین
بالاست، بنابراین می توان با طراحی مسیرهای پیاده روی مناسب و متنوع، به
نیاز آنها پاسخ مثبت داد.
۷٫ یکی از تفریحات افراد سالمند صحبت کردن آنها با یکدیگر است طراحی
فضاهایی برای تجمع سالمندان و گفتگو با یکدیگر در خارج ازمسیر های تردد می
تواند بسیار مناسب باشد.
نتیجه گیری:
با در نظر گرفتن مباحث مطرح شده، و این که ایران جزو کشورهای با ساختار
جمعیتی بزرگسالان به شمار می آید. و نیز با توجه به این که شمار سالمندان
فعال در کشورهای پیشرفته و نیز ایران، که به تنهایی و مستقل در مسکن شخصی
خود زندگی و خودرا اداره می کنند، روبه افزایش نهاده است. پس رعایت ضوابط
مطرح شده برای سالمندان از جمله موارد ضروری در طراحی های معماری و خصوصا
فضای سبز می باشد که طراحان و معماران باید در طراحی های خود به آنها عمل
کنند تا محیطی مناسب و قابل استفاده و لذت بخش را برای سالمندان به وجود
آورند چرا که خود این افراد نیز روزی جزو این قشر از جامعه محسوب خواهند
شد.
