بخشی از متن :
از دهه ی 1960 مهماران و طراحان به فکر ساخت سازه های جدیدی افتادند تا با حداقل هزینه و داشتن وزن کمتر بتوانند فضاهای وسیعی مثل
ورزشگاه ها، نمایشگاه ها ،آشیانه های هواپیما و... را مسقف کنند.یکی از متریالهای استفاده شده ،کابل و بتن مصلح است.
معمار بجای استفاده از خرپا و اسپیس فریمهای سنگین از سقف های پیش تنیده که اجزاء سازنده آن در کشش استاندارد و محاسبه شده هستند ،
استفاده می کند.
بوسیله این نوع اشکال و ماده ها می توان فرم های پویا و دینامیکی بوجود آورد که نمونه های زیادی به صورت های مختلف بوسیله متخصصین
سازه طراحی و ساخته شده.
سقف های کابلی به پنج دسته کلی تقسیم می شوند.
ستاره ای
مخروطی چادری
زین اسبی
شلجمی
ترکیبی
با ساخت این نوع سازه ها دیگر نیازی به خرپاهای بزرگ و پرهزینه نیست،حتی می
شود بعد از اتمام مرحله کابل کشی ،به خاطر بوجود آمدن شبکه های کوچک داخل
تور بافته شده ،داخل آنها را با شیشه پر کرد و سقفی برای گلخانه داشته
باشیم.
در مراحل ساخت ،اول دو پوتر را قالب بندی می کنند و داخل آن را آرماتور می
گزارند،در صورت نیاز به شمع بندی زیر آنها را شمع قرار داده و فیکس می
کنند.
ابتدا کابلهای طولی را به پوتر دور متصل می کنند ، (به حالت آویزان و با
طول مشخص) سپس کابلهای عرضی را با بست های مخصوص به صورت عمود بر کابلهای
طولی نصب میکنند.
با اتصال کابلهای عرضی ، کابلهای طولی از حالت آزاد در آمده و فرم کامل
سقف ظاهر میشود ، با باز کردن شمع ها و به علت وجود زاویه در ساخت قابها ،
با وزن خود رو به بیرون متمایل می شوند و این سبب کشش بیشتر کابلهای طولی و
عرضی و در نهایت صلب شدن سقف می گردد.
